Sunday, December 30, 2007

Now and Then 11

Negishi: Meiji - Today



A fascinating article about this destroyed and landfilled area :
'An expatriate revisits his Yokohama childhood haunts' (Japan Times - May 19, 1999)

John Carroll, 'Trail of Two Cities', ed. Kodansha, Tokyo, 1994, p. 120:
"There used to be great scenery and swimming all along this coast from Honmoku to Kanazawa Hakkei. They have been replaced by one of the nation’s largest petrochemical and industrial districts, the 610-hectare Negishi Bay Seaside Industrial Zone. The reclamation work was started in 1959 and completed in 1964. Among the companies with plants here are Nippon Petroleum, Tokyo Electric, Tokyo Gas, and Nisshin Oil Mills.

Either out desire to compensate the local people for what they had lost or out of diabolical sense of humor, the metropolitan government built in place of the beaches a giant pool complex that can accommodate twenty-five thousand people a day..."

Japan Nieuwsbrief nr. 251

Link naar: Japan Nieuwsbrief 22 tot 28 december

Saturday, December 29, 2007

Hyoutan in Kannai

In ひょうたん, the most enjoyable yakiniku restaurant in Yokohama.
三本閉め to end this year the right way:


Friday, December 28, 2007

Premier Fukuda in China

Donderdag 27 december. Premier Fukuda in China aangekomen voor een 4-daags bezoek. Het nieuwsprogramma 'Vandaag' van de VRT Radio 1 heeft me enkele vragen gesteld over het belang van dit bezoek.


Audiobestand (mp3 - 821kb (of via de Radio 1-website)

Thursday, December 27, 2007

Yokohama Skyline & Bay Bridge

A quick tour with my motorbike to Bay Bridge for a few late afternoon and evening pictures


6 pictures in flickr

Wednesday, December 26, 2007

Now and Then 10

Water-Gazers (near The Grand Hotel): Meiji Era - Today



"The Bund became a true promenade in 1885, when it was extended 18 feet seaward from the road. Pine trees were planted between the road and the new esplanade. Benches were set at intervals. Stone posts linked by chains were placed near the top of the seawall (…)

Guests at The Grand Hotel could use the telescope on its Piazza. Its lens disclosed pointillistic scenes - families picknicking or fishing boats, lads and lasses skinny-dipping in the bay. Rudyard Kipling, a guest at the Grand in 1889, peered through the telescope at Japanese and American warships.

The Grand Hotel and other buildings on the Bund disintegrated in the 1923 earthquake. The city asked Marshall Martin, a Japanese-speaking Scotsman who had lived in Yokohama for half a century, to serve as an adviser for the city’s reconstruction. Martin persuaded the city to use the rubble of the quake-flattened Bund buildings to reclaim the sea for a park. Martin would have been inspired with this vision of Japan’s first seaside park by a keen appreciation of the view of bay from the Bund. He would have been a water-gazer (...)

What a practical idea: build a grassy park to celebrate life on the desolate site of death and destruction (...) The fill extended the land 50 meters seaward and 774 meters along what had been the Bund. Yamashita Park opened on March 15, 1930.

If one spot has to be named the spiritual heart of Yokohama, this it it."

(Burritt Sabin, 'A historical guide to Yokohama', ed. Yurindo, Yokohama, 2002, p. 49-51)
(John Carroll, 'Trail of Two Cities', ed. Kodansha, Tokyo, 1994, p. 40-41)

Now and Then 9

Motomachi: Early 20th century - Today



"When Yokohama was chosen by the shogunate as the site for the foreign settlement, the original habitants were forcibly relocated to the area at the foot of the Bluff. Originally named Honmura, it later came to be known as Motomachi, the ‘town of the orginal ones’. Most of these ninety families had been eking out an existence partly by farming and partly by fishing. Now along with the outside merchants they sought to provide specialized services to the resident foreigners. Some succeeded or made a fortune by hanging on their property till it inflated greatly in value, but most soon lost all they had and once again moved on.

Incidentally, there were some trades that were absolutely essential in those days that no longer exist today. Blacksmithing and carriage-making, of course, but also water selling. Getting decent water was vital in the early days - for supplying ships in the harbor, putting out fires, and because diseases like cholera and typhus were rife due to contaminated water. Drilling took place on Daikan-zaka, one of several slopes that link Motomachi to the Yamate Bluff, and in several other locations. The cholera epidemic of 1879 claimed many victims, but is was only in 1882 that Dr. A. J. C. Geerts, a Dutch sanitation engineer, was able to take the first steps towards creating a proper drainage system (...)

In the early 1890s one Katherine Baxter cut short her sampan tour of the city because of the ‘evil smell’ from open drains and landed at the entrance of Motomachi. She passed the time peering into the open shop fronts and watching ‘coopers, makers of idols, baskets, dolls, wooden pillows, and clogs, straw hats, raincoats and sandals, trifles of bamboo and paper, and weavers of towels’. She noted paper, books, and smoking apparatus, cheap jewelry, ornamental hairpins, switches of coarse black hair, and other articles of personal adornment. Then there were the restaurants, from which ‘proceeded the most horrible smell imaginable, that of pickled daikon’. Baxter had forgotten the ‘evil smells’ from the open drains (...)

In the early days 70 percent of the customers for the Motomachi stores were foreigners, and shop owners used to pick up people arriving on ships and take them directly here. However, from around the time of the 1960 Olympics, the majority of the shoppers became Japanese. The five-hundred-meter-long promenade is now a smart shopping district, with around 250 shops offering merchandise that is unique, fashionable and très expensive."

(Burritt Sabin, 'A historical guide to Yokohama', ed. Yurindo, Yokohama, 2002, p. 8-9)
(John Carroll, 'Trail of Two Cities', ed. Kodansha, Tokyo, 1994, p. 85-86)

Monday, December 24, 2007

Sunday, December 23, 2007

Tuesday, December 18, 2007

Now and Then 7

Isezakicho (Theater Street): Meiji Era - Today:



"Novelist Osaragi Jiro remarked that he had never seen a foreigner during his boyhood in Yokohama. The comment is telling. We tend to focus on the port and the Foreign Settlement, but foreigners were never more than a fraction of Yokohama’s population. By the 1870s the city consisted of the Settlement and the Japanese quarter Within the Gates (Kannai) surrounded by Tobe and Yoshida, along Yokohama Road from the Tokaido, and Chojamachi. In the latter areas, Kangai (Outside the Gates), toiled the shopkeepers, artisans, and laborers who supplied the mercantile houses in Kannai. (...)

Isezakicho (just Outside the Gates) was the theater district. Isezakicho (also called Theater Street) provided people Outside the Gates respite from hardscrabble lives. Theaters opened as early as eight o'clock in the morning and the day’s program ran through eleven o'clock at night. (...)

Here, Outside the Gates, were cheap tenements for dock workers and young women who worked in the tea-processing factories. In 1903 there were an estimated six to seven thousand such unfortunates living in the neighborhood, most of whom hailed from northern Japan. There were a hundred men for every eighty-three women and only one in twenty of the men had a family. Still, one foreigner noted "many children with black eyes and runny noses". Many were put to work at such trades as chimney cleaning when only seven or eight. There was little except theaters to brighten the lives of these workers. (...)

The large picture signboards, programs posters, were placed over the entrance. Sometimes the boards stretched in series the length off the façade. Azure, crimson, and gray banners announcing actors' names in bold theatrical calligraphy hung from bamboo poles that leaned at a rakish angle over the road down which rolled drays, rickshaws, and mobile restaurants.

Isezakicho offered more than the kabuki. There were cheap bazaars, teahouses, baths, curio shops, restaurants, archery galleries, and raree shows. Henry Frinck, music critic for the New York Evening Post, made a round of Isezakicho raree shows in the mid-1890s. He witnessed a demonstration of "the wonders of electric light, telephone, and phonograph… to gaping natives". Some shows were decidedly less progressive. He "saw a poor crippled girl without hands an feet, sitting on a table, holding in her mouth a pencil, with which she drew very fair pictures of ships and animals. Then she took a stick in her mouth, and with the aid of her stumps of arms and legs, made a paperboat. After her came an idiotic-looking individual with a heavy sack on his shoulders spinning around like a top, evidently not having enough brains to get dizzy with." (...)

Post-quake fires incinerated all Yokohama’s theaters. Theater Street survived only on picture cards. After the quake, roadside trees were planned, and movie theaters were built. The Nozawaya and Matsuya department stores were reborn in ferroconcrete.

Isezakicho burned in the incendiary raids of 1945. The U.S. Occupation Forces requisitioned the few buildings that survived. Clubs sprang up to cater to the Occupation Forces. Black GIs stimulated interest in jazz. Black musicians played in clubs in Kannai along Isezakicho’s back streets. (...)

The Yokohama jazz scene ebbed with the gradual repatriation of the Occupation Forces. (...)

In 1978 Isezakicho was closed to traffic and turned into a pedestrian mall."

(Burritt Sabin, 'A historical guide to Yokohama', ed. Yurindo, Yokohama, 2002, p. 101-108)
(John Carroll, 'Trail of Two Cities', ed. Kodansha, Tokyo, 1994, p. 108-109)

Wereldnet 18 december

Wereldnet dinsdag 18 december2007. Correspondenten in Macedonië, Engeland en Japan.

Voor Japan heb ik verteld over de kanji van het jaar ('nise': vals, imitatie, namaak, misleiden).

Audiobestand: via de Wereldnet-site.

Monday, December 10, 2007

De doodstraf in Japan

Japan heeft vrijdag drie ter dood veroordeelde gevangenen opgehangen. Daarmee komt het aantal terechtstellingen dit jaar op negen, het hoogste aantal in 31 jaar. Japan is naast de Verenigde Staten het enige geïndustrialiseerde land dat de doodstraf uitvoert. Mensenrechtenorganisaties hebben de executies veroordeeld. Zelfs de Raad van Europa heeft geprotesteerd. Maar in Japan roept de doodstraf weinig weerstand op. Meer dan 80% van de bevolking staat achter de doodstraf. Het nieuws heeft vrijdag het tv-journaal van de openbare zender NHK zelfs niet gehaald, terwijl het bericht van de terechtstellingen buiten Japan wereldnieuws was.

Wat mensenrechtengroepen vooral afkeuren is de sfeer van geheimhouding rond de doodstraf. De uitvoering van het doodvonnis wordt maar de ochtend zelf aan de veroordeelde meegedeeld. Elke dag kan zijn laatste dag zijn. Gemiddeld wacht een gevangene 7 jaar en 11 maanden op zijn executie. Sommigen worden één jaar na het vonnis al terechtgesteld, maar anderen moeten meer dan 30 jaar wachten. De oudste terdoodveroordeelde is 86 jaar en wacht al sinds het begin van de jaren 70 op de voltrekking van zijn straf. Het is de minister van Justitie die de uitvoering van elk individueel doodsvonnis moet bekrachtigen en daardoor beslist wie de volgende aan de beurt is. Op dit ogenblik wachten nog 104 gevangenen in de doodcellen.

Het is zeker dat Kunio Hatoyama, de huidige minister van Jusititie en een hevige voorstander van de doodstraf, het ritme van de terechtstellingen gaat opvoeren. Om de kritiek rond de geheimhouding te counteren heeft de minister ditmaal de namen van de veroordeelden vrijgegeven. Hij heeft zelfs in het parlement uitleg gegeven over de executies. Dit was nog nooit eerder gebeurd. Maar dit verandert niets aan het feit dat gevangene zelf elke dag in onwetendheid moet leven in isoleercellen en onderworpen is aan een veel strenger regime dan de gewone gevangenen. Zelfs de familie wordt de kans niet gegeven om afscheid te nemen. Zij worden maar ingelicht na de uitvoering van de doodstraf.

De bekendste veroordeelde is Shoko Asahara, de sekteleider die het brein was achter de gasaanvallen in de metro van Tokio in 1995. Zijn doodsvonnis is in september 2006 definitief geworden. Het is weinig waarschijnlijk dat deze alom gehate figuur zeven jaar op de uitvoering van zijn vonnis zal moeten wachten.

Nog even vermelden dat Kunio Hatoyama de doodstraf in Japan heeft gerechtvaardigd met een typische Nihonjinron-theorie: 'als Japan de doodstraf heeft, dan is het omdat Japan beter is dan het Westen', meent de minister. Hier een vertaling van Hatoyama’s verbijsterende hersenkronkels in een interview met de Shuukan Asahi van 26 oktober (vertaling Japan Death Penalty Information Center http://www.jdpic.org):


Q: There is a big trend to abolish the death penalty worldwide. Why do you want to keep it in Japan?

HATOYAMA: The Japanese place so much importance on the value of life, so it is thought that one should pay with one’s life after taking the life of another. You see, the Western nations are civilizations based on power and war. So, conversely, things are moving against the death penalty. This is an important point to understand. The so called civilizations of power and war are opposite (from us). From incipient stages, their conception of the value of life is weaker than the Japanese. Therefore, they are moving toward abolishment of the death penalty. It is important that this discourse on civilizations be understood.

(Gepost in De Standaard Expatblog)

Saturday, December 08, 2007

Doodstraf in Japan

Vrijdag 7 december. Flip Feyten van 'Feyten of Fillet' (de dag in zestig minuten) van Radio 1 heeft me kort geïnterviewd over de terechtstelling van 3 terdoodveroordeelde gevangenen. Japan is naast de Verenigde Staten het enige geïndustrialiseerde land dat de doodstraf uitvoert.

Audiobestand (mp3 - 1213kb)

Japan Nieuwsbrief nr. 248

Link naar: Japan Nieuwsbrief 1 tot 7 december

Saturday, November 24, 2007

Thursday, November 22, 2007

Eetparadijs Tokio

Onder massale belangstelling heeft Michelin deze week zijn restaurantgids voor de stad Tokio voorgesteld. Het is de eerste Rode Gids buiten Europa en de Verenigde Staten.

Michelin heeft 191 sterren uitgedeeld. 8 restaurants hebben 3 sterren gekregen, 25 etablissementen kregen er 2 en 117 etablissementen kregen 1 ster. Een absoluut record. Hiermee is Tokio de wereldleider geworden van de gastronomische keuken. Geen stad ter wereld telt zoveel sterren. Parijs komt nu met 94 sterren op de tweede plaats.

Het hoeft niet echt te verwonderen. Geen enkele stad heeft zoveel restaurants als Tokio. In de hoofdstad zijn 190,167 geregistreerde eetgelegenheden. Tokio is een eetparadijs. Uit eten gaan is de nationale hobby nr. 1. Bovendien tellen Japanse fijnproevers hun geld niet als het op versheid en kwaliteit aankomt.

Ongeveer 65% van de geëvalueerde restaurants serveren Japanse keuken. De overige 35% zijn Franse of andere restaurants.

De Michelingids komt op een goed moment. In Japan zijn een heel wat tijdschriften en gidsen die zich over de restaurantsector buigen, maar bijna uitsluitend gaat het over promotie of verdoken reclame. Een echte beoordelingsgids was er tot nu toe niet. Zonder twijfel, de nieuwe Rode Gids zal een bestseller worden en een diepe impact hebben op de gastronomische sector in Japan.

(Gepost in De Standaard Expatblog)

Tuesday, November 20, 2007

Radio 1: Michelin-sterren in Tokio

Maandag 19 november. Het nieuwsmagazine 'Vandaag' van Radio 1 heeft me even geïnterviewd over de eerste Rode Gids voor Tokio. Michelin heeft 191 sterren uitgedeeld in de Japanse hoofdstad. Hiermee is Tokio de wereldleider geworden van de gastronomische keuken, met meer sterren dan gelijk welke andere stad.

Audiobestand (mp3 - 910kb)

Welkom in Japan

Vandaag, dinsdag 20 november, is de gewijzigde immigratiewetgeving in werking getreden. Dit betekent dat niet-Japanners voortaan pas het land binnen mogen na de afname van vingerafdrukken en het maken van digitale gelaatsfoto’s. Enkel vrijgesteld zijn kinderen onder de 16, diplomaten, de Amerikaanse soldaten in Japan gelegerd en Koreanen en Chinezen die sinds voor de Tweede Wereldoorlog in Japan wonen (afstammelingen van dwangarbeiders hoofdzakelijk).

Als trouwe bondgenoot van de Verenigde Staten heeft Japan de strenge antiterrorismemaatregelen van de Amerikanen geïmiteerd. Dat Japan tot nu toe enkel puur binnenlands terrorisme gekend heeft (Het Rode Leger en de sekte Aum Shinrikyo), is de overheid vergeten. Meer nog, de Japanse overheid gaat een stap verder dan de VS. In de Verenigde Staten zijn residenten vrijgesteld. Niet zo in Japan. Zelfs permanente verblijfhouders moeten de maatregel ondergaan. En niet één keer, maar elke keer ze terug het land binnenkomen.

De maatregel is beledigend voor de buitenlandse residenten. Ik woon al 10 jaar in Japan, heb een Japans gezin, werk in Japan, betaal er belastingen en heb mijn permanente verblijfsvergunning gekregen na een strenge procedure. Maar als puntje bij paaltje komt, zijn buitenlanders toch verdacht. Potentiële terroristen.

Het toppunt was dat enkele dagen geleden een populaire tv-figuur, die op vraag van de immigratiediensten promotie voor de nieuwe immigratieprocedure voerde, niet veel begrepen had van de antiterrorisme-doelstellingen. De bekende Japanner vertelde dat de vingerafdrukken nodig zijn om de criminaliteit te bestrijden. Daar zijn we dan weer bij de clichés: buitenlanders zijn niet alleen potentiële terroristen, maar ze zijn ook verantwoordelijk voor de stijgende criminaliteit. Een wijdverbreid vooroordeel en bovendien absurd want de statistieken bewijzen dat het aandeel van de buitenlanders in de criminaliteit gedaald is. Als de criminaliteit in Japan toeneemt, dan is het te wijten aan de Japanners zelf.

We worden alweer met onze neus op de feiten gedrukt: een buitenlander is van 'buiten'. Alles bij elkaar genomen, hoort hij er niet helemaal bij.

Het zakenleven maakt zich zorgen dat buitenlandse zakenmensen minder geneigd zullen zijn om naar Japan te komen als zich in de luchthavens lange rijen vormen om de ingewikkelde immigratieprocedure te passeren. Ook de toeristische sector maakt zich zorgen. De overheid spendeert miljoenen voor de Yokoso Japan-campagne ('Welkom in Japan'-campagne) om meer toeristen naar Japan te lokken. Maar wat de overheid langs de ene kant promoot, ondermijnt ze langs de andere kant. Toch niet zo welkom in Japan?

(Gepost in De Standaard Expablog)

Tuesday, November 13, 2007

Mt. Fuji from Hayama

Today another free day and splendid weather. A short motorbike tour to Hayama, Morito Coast.


5 pictures in flickr

Monday, November 12, 2007

Sunset

No better month than November to admire sunsets in Japan. This afternoon I grabbed my mama chari bicycle and went all the way (30 km) to Katase Beach in Fujisawa:


More pictures in flickr

From Nov. 20: Fingerprinting


(Illustration: stbeck)

More info

Sunday, November 11, 2007

Now and Then 6

Port Memorail Building in 1923 (Kanto earthquake), 1927 and 2007:





"Where Minato O-dori meets Honcho-dori you will find perhaps the most beautiful building in Yokohama, the Port Opening Hall, or simply 'Jack', as it has been known to generations of sailors and sailor’s friends. Its clock tower has become a symbol of Yokohama. The designers were Yamada Shichiro and Sato Shiro, disciples of Tatsuno Kingo, who in turn was a disciple of the English architect Josiah Conder, a prolific designer who had an enormous impact on Meiji architecture in Japan. Jack went up only six years prior to the great earthquake of 1923, during which the outside held up well, although the interior was demolished (...)

In 1999, as part of the restoration of the interior and exterior, part of the edifice was rebuilt. The building was designated an Important Cultural Property by the Japanese Government and reopened to the public in 2001. Brown trimming accents the cream interior. Chandeliers and other ceiling fixtures echo the round contours of the roof. Above the landing of the central staircase is a stained-glass window of Powhatan, Commodore Perry’s flagship, entering port (...)

The U.S. Occupation Forces requisitioned the Port Opening Memorial Hall and used it as a movie theater and as a dormitory for female personnel. When U.S. officers saw the stained-glass window of Powhatan, with the Stars and Stripes at her stern, they asked if the picture had been there throughout the war. They were surprised to learn that it had been. That was perhaps the reason they took good care of the building.

Today the 'Jack' it is a public hall."

(Burritt Sabin, 'A historical guide to Yokohama', ed. Yurindo, Yokohama, 2002, p. 164-165)

(John Carroll, 'Trail of Two Cities', ed. Kodansha, Tokyo, 1994, p. 50-51)

Wednesday, October 31, 2007

Wereldnet 30 oktober

Wereldnet dinsdag 30 oktober 2007. Correspondenten in Argentinië en Japan.

Voor Japan heb ik verteld over 1) vingerafdrukkencontrole aan de grenzen, 2) voedselveiligheid en 3) de 'yaki imo'-verkoper.

Audiobestand: via de Wereldnet-site.

Friday, October 26, 2007

Seizoengeluiden

Elk seizoen heeft zijn charmes. Zeker in Japan. Niet alleen zijn de weersomstandigheden uitgesproken verschillend, maar ook wat aan tafel gegeten wordt is zeer sterk seizoensgebonden. Elk jaargetijde heeft ook zijn sfeergeluiden. In de hitte van de zomer horen we bijvoorbeeld het verfrissend geklingel van de furin (kleine belletjes in de wind – 245kb mp3) of het gesjirp van de semi (krekels – 87kb mp3). In het putje van de winter het klik-klak van de brandbrigade ( 147kb mp3).

Nu de koudere maanden er aankomen, beginnen we het melancholisch aandoende gezang van de yaki imo-man te horen: 'yaki imoooo, yaki imoooo'. De yaki imo-man is een ambulante verkoper die de ronde van de wijk doet en geroosterde zoete patatten (yaki=geroosterd, imo=zoete patat) aan de verkleumde voorbijgangers probeert kwijt te geraken. Luister naar dit klankfragment:

Yaki imo-gezang (344kb mp3 - 44 sec)

De moderne yaki imo-man duwt geen kar met houtkachel meer voort, maar rijdt rond in een bestelwagentje. Hij zingt hij niet meer live, maar zijn lokroep weergalmt door luidsprekers via een eindeloos draaiend bandje. Wat wel nog verrast in 2007 is dat de yaki imo-verkopers gewoon hun houtkachel op de laadbak van hun bestelwagen plaatsen: vuurtje stoken bovenop de benzinetank, veilig kan het niet zijn.

Volgens een autojournalist die zich onlangs over het fenomeen gebogen heeft, is Japan het enige land in de industriële wereld waar zoiets nog kan. De ambulante yaki imo-verkopers glippen tussen de mazen van de wet:
  • Voor de politie is een rijdende kachel geen inbreuk op het wegreglement.

  • De lokale welzijnsadministratie is verantwoordelijk voor de voedselbereidingen van de ambulante verkopers, maar niet voor hun voertuigen.

  • De brandweer is bevoegd voor de brandbeveiliging in gebouwen, niet in rijdende voertuigen.

  • Ook auto-inspectie sluit de ogen want de yaki-imo-verkopers demonteren sowieso hun kachel uit hun bestelwagentje alvorens naar de autokeuring te gaan.
Zolang er geen ongeluk gebeurt, zal het zo blijven. Niemand heeft zin om de yaki imo-man uit het straatbeeld te zien verdwijnen.

(in De Standaard expat-blog gepost)

Wednesday, October 17, 2007

Now and Then 5

The pier from the Bund (Yamashita Park) : Meiji - Today



"Harborside buildings faced inland on Water Street, so named for its proximity to the bay. The buildings, with a picket fence atop the seawall at their rear, resembled a laager of structures huddled for defense. But this turning away from the sea repudiated the town’s origins as a deep-water harbor and did not conform to the treaty port pattern. The pattern included a bund, or waterfront road.

The bund was the face of an Eastern port. Nagasaki had one. Shanghai’s was famous. Hong Kong had the Praya, but Macao the Praya Grande.

In April 1862 Yokohama’s foreign residents formed a bund subcommittee. The Japanese government promised one. Construction was completed the following year. Japanese and foreigners, however, were of different minds as to its purpose. For foreigners, it was an esplanade, a place to stroll and drink in the seascape and refresh in a sea-turn on a sultry day. The Japanese were of a more utilitarian view. They would build houses for foreigners and bonded warehouses seaward of them. The foreign community protested, and prevailed.

The Bund was the place to be (…) The Bund filled at the end of the workday. Young men would no sooner set down their pens than they would pick up their long narrow canoes and rush to the waterfront (…)

The Bund became a true promenade in 1885, when it was extended 18 feet seaward from the road. Pine trees were planted between the road and the new esplanade. Benches were set at intervals. Stone posts linked by chains were placed near the top of the seawall (…)

Buildings on the Bund disintegrated in the 1923 earthquake. The City planned to use the debris to reclaim the sea for a new pier. It was not built, thanks to a Scotsman named Marshall Martin.

Martin arrived in Japan in 1873 and began to import Cardiff coal from Wales. We can presume he was a diligent student of Japanese, for he served as interpreter to the Yokohama Court from 1884 through 1886. In 1887 he became president of the Japanese Gazette.

Mayor Ariyoshi Chuichi asked this Japanese-speaking Scotsman who had lived in Yokohama for half a century to serve as an adviser for the city’s reconstruction (…)

Martin persuaded the city to use the rubble of the quake-flattened Bund buildings to reclaim the sea for a park. Yamashita Park opened on top of the bricks of buildings.

Martin would have been inspired with this vision of Japan’s first seaside park by a keen appreciation of the view of bay from the Bund. He would have been a water-gazer.

The fill extended the land 50 meters seaward and 774 meters along what had been the Bund. Yamashita Park opened on March 15, 1930.

Much like then appears the park today, with trellises, flower beds, shrubbery, and a fountain."
(Burritt Sabin, 'A historical guide to Yokohama', ed. Yurindo, Yokohama, 2002, p. 48-51)

Thursday, October 11, 2007

Now and Then 4

Port area: 1911 - Today



"Minato Mirai 21 is a waterfront area created by the redevelopment of Yokohama harbor. MM21 is built on reclaimed foreshore and on the old site of the Mitsubishi Heavy Industries (originally Yokohama Dock Co.) shipyard, which closed in 1980.

It might seem counterintuitive to search for the past in the port’s future. But preservation of early port artifacts has partially guided Minato Mirai 21 development. Things worthy of preservation however were erased or removed(…)

In 1911 a railway joined its customs freight house and Yokohama Station (Sakuragicho Station), via bridges and artificial islands (…) ."

The Minato Mirai project saw the conversion of the old railway into a 500-meter-long boardwalk called Kishamichi Promenade. It utilizes two of the original bridges."
(Burritt Sabin, 'A historical guide to Yokohama', ed. Yurindo, Yokohama, 2002, p. 122-123)

One of the bridges is clearly visible on the old postcard. However, in today's picture a recent road bridge unfortunately obstructs the view. But the original railway bridge is still there… At least one thing that didn’t disappear.

Wednesday, October 10, 2007

Now and Then 3

Sakuragicho Station: Meiji Era and Today



"Yokohama Station was completed in 1871. Designed by an American named R.P. Bridgens. It was the terminus of the first railway line in Japan. Train service began in 1872, a 29 kilometer-long railroad between Yokohama and Shimbashi. Shimbashi Station was a twin in design.

Yokohama Station was renamed Sakuragicho in 1915. A new Yokohama Station was built on the Tokaido. The station building disintegrated in the 1923 Kanto Earthquake.

Japan’s entry into the rail age was not without mishaps. Some Japanese would remove their clogs and set them on the platform before boarding the train, arriving at their destination unshod, their footgear where they had left it."
(Burritt Sabin, 'A historical guide to Yokohama', ed. Yurindo, Yokohama, 2002, p. 122-123)


"In 1951 a train caught fire while stopped at sakuragicho Station. People struggled in vain to get out of the windows, but before they could be rescued 106 burned to death."
(John Carroll, 'Trail of Two Cities', ed. Kodansha, Tokyo, 1994, p. 45)

Tuesday, October 09, 2007

Now and Then 2

Osanbashi Pier: Meiji Era and Today



"The initial passenger pier was completed in 1894. 'The Large Pier', made from steel and long enough to berth four ships, was designed and executed by the Englishman Henry Spencer Palmer.

The pier was requisitioned by the Occupation Forces in 1945. Following its release in 1952, it was renamed Osanbashi. The pier was repaired and enlarged several times. But after nearly a century, the piles were too fatigued to safely support the structure. Consequently, the city replaced the old pier and passenger terminal. Work began in 1988 and finished in 2002. Architects Alejandro Zaera-Polo and Farshid Moussavi designed a facility of three stories – parking area, second floor Cruise Terminal and Multipurpose Hall, and rooftop Public Square. They used no columns or beans, creating expansive interior spaces. No stairs are used. The new facility is barrier-free."
(Burritt Sabin, 'A Historical Guide to Yokohama', ed. Yurindo, Yokohama, 2002, p. 53-54)

Now and Then 1

A postcard from the former Yokohama Station (now Sakuragicho Station). The view near Oe-bashi Bridge: End 19th century. Compare it with the picture I took on at the same bridge, same place:



"Yokohama Station (Today's Sakuragicho Station) was built in 1871.

In 1887 a park was built in the plaza before the station. Water danced in a central fountain. Designed by Henry Spencer Palmer, it commemorated the completion of Japan’s first modern water supply, also a contribution of Palmer’s.

Noge below the hill was an inlet, and villagers were fishing folk. But the government needed a railbed for the train that would join Yokohama and Edo. The inlet was reclaimed, although a strip of water was left as a canal, the Sakuragawa, and the Ookagawa was left unvexed in its course to the bay."
(Burritt Sabin, 'A Historical Guide to Yokohama', ed. Yurindo, Yokohama, 2002, p. 123)

Oude route van Hirado tot Edo

Ik heb een zeer interessante maar moeilijke vraag uit Nederland gekregen:
"In het jaar 1598 vertrokken vanuit Rotterdam vijf schepen om de route te verkennen via de west naar Indonesië. In 1600 strandde een van de schepen “de Liefde” op Kyushu. Nadat de bemanning aanvankelijk gevangen werd gehouden hebben ze, onder aanvoering van William Adams, het vertrouwen van de Shogun kunnen winnen. In 1609, de VOC was toen nog niet zo lang geleden opgericht, hebben de Nederlanders de handelsbrief ontvangen waardoor zij een bevoorrechte positie in de handel met Japan innamen.

Die handelsbrief is verkregen na een hofreis van Hirado naar Edo (nu Tokyo). Pas later werd de handelspost overgebracht naar Deshima (Nagasaki). Binnen enkele jaren is het dus 400 jaar geleden dat die beroemde eerste hofreis naar Edo gemaakt is. Als wandelaar met voldoende vrije tijd, zou ik graag met een groepje Vlaamse en Nederlandse wandelvrienden die oorspronkelijke hofreis willen overdoen. Ik vermoed dat een groot tussendeel ook vroeger per schip over de binnenzee ging. Dat zou dan kunnen zijn van Shimonoseki naar Osaka.

Mijn probleem is dat ik niet achter de oorspronkelijke route kan komen. Wel heb ik beschrijvingen gevonden van twee eeuwen later. Toen werd onder andere gebruik gemaakt van de Tokaido (…) Mijn vraag is dus of u mij zou kunnen helpen aan informatie betreffende de oorspronkelijke route vanuit Hirado naar Edo
".

Ooit heb ik de oude Tokaido route tussen Kanagawa en Higashi-Totsuka opgezocht. Dat stukje van enkele kilometers was al een hele studie. De oude route vinden tot Hirado zie ik dus niet zitten. Mocht ooit iemand info hebben over de oorspronkelijke route vanuit Hirado naar Edo, dan is een mailtje meer dan welkom.

Tuesday, September 25, 2007

Wereldnet 25 september 2007

Wereldnet dinsdag 25 september 2007. Correspondenten in Argentinië, Zuid-Afrika en Japan.

Voor Japan heb ik verteld over 1) het ontslag van premier Abe, 2) Mongoliërs domineren de sumo-sport en 3) zes kranten weigeren advertenties voor het boek van journalist Ben Hills over kroonprinses Masako.

Audiobestand: via de Wereldnet-site.

Sunday, September 23, 2007

Fukuda wordt de nieuwe premier

Zondag 23 september 2007. Yasuo Fukuda is door de LDP verkozen tot partijvoorzitter.

Daardoor is het nu zeker dat Fukuda de opvolger wordt van Premier Abe.

Een kort interviewtje in het nieuwsprogramma 'de Ochtend' van Radio 1: Audiobestand (mp3 - 864kb)

In het ochtendnieuws van 9u VRT-radio: Audiobestand (mp3 - 435kb)

Saturday, September 15, 2007

De duif en de havik

De politieke chaos die ontstaan is door de plotse beslissing van premier Shinzo Abe om af te treden, begint op te klaren. Sinds zaterdagmiddag zijn de kandidaturen voor de opvolging van Abe bekend: het wordt een tweestrijd tussen Yasuo Fukuda en Taro Aso.

Beide mannen strijden voor het voorzitterschap van de regerende Liberaal-Democratische Partij (LDP). De nieuwe voorzitter zal dan tot premier worden aangeduid wegens de comfortabele meerderheid die de LDP in het Lagerhuis heeft.

Taro Aso, ex-minister van Buitenlandse Zaken en nr. 2 van de regerende LDP, staat bekend als een havik. Een uitgesproken nationalist die het oorlogsverleden van Japan minimaliseert en straffe uitspraken niet schuwt.

Yasuo Fukuda is een man van 71 die overkomt als grijs maar wijs. Hij wil goede relaties met de buurlanden en verzet zich tegen nationalistische tendensen.

In het kort, het gaat om een strijd tussen een vredesduif en een havik.

Toch zal die tegenstelling niet de doorslag geven. Na het geklungel van de idealistische Shinzo Abe, wil de LDP gewoon stabiliteit en zekerheid. Ze willen een man met ervaring die kan coördineren en iedereen op dezelfde lijn kan krijgen. Fukuda was niet voor niets de langst aanblijvende kabinetssecretaris onder de regeringen Mori en Koizumi.

Dat Fukuda het LDP-voorzitterschap zal winnen op 23 september, staat dus zo goed als vast. De week daarop zal de overwinnaar door het Lagerhuis tot premier worden aangeduid.

De vraag is echter of de bevolking hiermee zal instemmen. Het volk is de intriges van de LDP, de partij die al meer dan 50 jaar bijna ononderbroken aan de macht is, beu. De oppositie zal alles in het werk stellen om algemene verkiezingen uit te lokken. Ze hameren er elke dag op dat de LDP geen mandaat van de bevolking meer heeft.

In principe moeten er pas Lagerhuisverkiezingen komen in september 2009, maar het lijkt weinig waarschijnlijk dat de nieuwe regering het zolang zal uithouden. Spannende tijden dus in politiek Japan. Meer onstabiliteit in het vooruitzicht, zelfs als de 'wijze' 71-jarige Fukuda premier wordt.

(in De Standaard expat-blog gepost)

Friday, September 14, 2007

Ontslag premier Abe

Premier Shinzo Abe heeft woensdag zijn ontslag aangekondigd. Het nieuws is in de politieke wereld als een bom ingeslagen. Een politieke aardschok. Onbegrijpelijk. Vriend en vijand noemen het ontslag ‘onverantwoordelijk’. Enkele dagen geleden had Abe nog gezegd dat hij kost wat kost zijn beleid wilde voortzetten.

Al gauw deden allerlei hypothesissen de ronde. Geruchten doken op dat Abe bij een financieel schandaal betrokken zou zijn. Anderen beweerden dat geheime afspraken met de oppositie gemaakt zijn. Of was het een finale afrekening achter de schermen door partijvijanden?

Een dag na het ontslag begint de mist wat op te klaren: de meest logische verklaring is dat Abe's stoppen zijn doorgeslagen woensdagmorgen. Hij kon de zware druk niet meer aan. Enkele uren voordat een zwaar parlementsdebat moest beginnen, zag hij het niet meer zitten. Hij is het afgetrapt en heeft de deur dichtgeklapt. Abe is nu opgenomen in het ziekenhuis wegens oververmoeidheid en stress.

(Origineel: in De Standaard expat-blog gepost)

Thursday, September 13, 2007

Ontslag Abe

Premier Shinzo Abe heeft ontslag genomen. De timing van zijn ontslag heeft iedereen met verstomming geslagen. Een politieke aardschok. 2 weken na de herschikking van zijn regering en enkele dagen na zijn beleidsverklaring in het parlement geeft hij er plots de brui aan. Onbegrijpelijk.

Vlak na de aankondiging van het ontslag kreeg ik een telefoontje van de VRT-Radio: om de reden van het ontslag uit te leggen. Wel, euh... niemand begrijpt er iets van. Ik heb dus logisch proberen uit te leggen wat de politieke reden zou kunnen zijn op basis van wat Abe net ervoor gezegd had in een haastig bijeengeroepen persconferentie.

Audio:
Interview in het ochtendnieuwsprogramma van Radio 1 (12 sept - 1258kb, mp3)
Bijdrage in het VRT-radionieuws van 8u en 9u (12 sept – 371kb, mp3)


Allerlei hypothesissen hebben de ronde gedaan, maar een dag na het ontslag lijkt het gewoon dat Abe's zenuwen het hebben begeven. Hij zag het niet meer zitten. Hij is het afgestapt en heeft iedereen laten stikken. Abe is nu opgenomen in het ziekenhuis wegens oververmoeidheid en stress.

Short Holiday

Short Holiday in Belgium

P1020293   P1020341
129 pictures

First Motorbike

Nieuw speelgoedje. Tweedehands gekocht.

Tuesday, July 31, 2007

Sombere mannen in donkere pakken

Er is slecht nieuws uit Japan komen overwaaien: premier Abe wil niet aftreden ondanks een verpletterende verkiezingsnederlaag in de senaat. Zure gezichten overal. Neerslachtigheid bij de regeringscoalitie omdat het resultaat slechter was dan de meest negatieve peilingen. Wrange gevoelens bij de oppositie omdat zonder ingewikkelde strategieën de regerende LDP niet van de macht te verdrijven is.

Japan haalt meestal enkel het wereldnieuws als het over ernstige dingen gaat. Veelal gaat dat gepaard met beelden van sombere mannen in donkere pakken of mensenmassa’s die haastig door de Tokiose straten lopen. Maar denk nu niet dat alles in Japan saai is of dat stijve mannen zoals Abe de norm zijn.

In het dagelijkse leven bruist het en kan er goed gelachen worden. Zie nu bijvoorbeeld het dagelijkse kinderprogramma Pitagora Switch op het educatieve kanaal van de openbare omroep NHK. Het inventieve programma zit vol leuke sequenties zoals bijvoorbeeld de dagelijkse 'arugorizumu koushin/taiso' of 'de algoritmische mars/gymnastiek'. Twee mannen in donkere pakken doen niet alleen de kinderen lachen, maar hebben zelfs een heuse rage hebben teweeggebracht bij de volwassenen (tot zelfs ver buiten de landsgrenzen heen: 967 gevangenen in de Filippijnen)

De twee stappen in de maat met om het even wie: pompiers, arbeiders, mensen die op de bus wachten of, zoals in de onderstaande video, met ninja’s:



Zeg nu niet dat alle mannen in donkere pakken saai zijn.

Interviews. Verkiezingen

Verslaggeving over de Senaatsverkiezingen, zondag 29 juli en maandag 30 juli. Interviews op Radio 1.

Een voorbeschouwing in 'Voor De Dag':
audiobestand (mp3 - 2636kb)

Commentaar na duidelijke nederlaag voor LDP in 'Voor De Dag', maandag:
audiobestand (mp3 - 1583kb)

En korte stukjes in het radionieuws:
*Het ochtendnieuws, zondag (herneming):
audiobestand (mp3 - 471kb)
*Het avondnieuws, binnenlopen van de resultaten:
audiobestand (mp3 - 514kb)
*Het laatavond- en ochtendnieuws:
audiobestand (mp3 - 618kb)

Abe should resign (II)

William Pesek (Bloomberg News):
There's no better way to judge a man, the old saying goes, than by the caliber of his critics. Just ask Japan's Prime Minister Shinzo Abe (…)

What was unexpected was hearing Abe's political benefactor, Yoshiro Mori, appear to give up on him. In a speech over the weekend, Mori, 70, suggested Abe lacks experience and said future LDP leaders will need to have proven themselves in longer careers (…)

When even a dud like Mori is criticizing you, it's time to quit and write your memoirs.

Mori led the government from April 2000 to April 2001 -- hardly a proud period in Japanese history. Aside from overseeing an acceleration of Japan's slide into deflation and banking crises, he's best remembered for myriad gaffes.

When, as prime minister, Mori learned a U.S. submarine had accidentally rammed and sunk the Japanese fishing boat Ehime Maru, killing nine students and teachers, he famously continued his round of golf. He antagonized half of Japan's population by blaming over-education of women for the falling birthrate. He unnerved Asian neighbors still smarting from World War II by calling Japan a nation of gods with the Emperor at its center (…)

When someone with so undistinguished a tenure says Abe may not be up to the task, that's, well, saying something.
More: As Abe stays on, Japan loses (Bloomberg News 2007/07/29)

Monday, July 30, 2007

Abe should resign

From the Blog 'Observing Japan':
Professor Curtis insists that Abe should resign on account of the failures being a product of his insecurities, his ideological obsessions, and his reliance on yes-men, and yet he won't: "He does not get it. He does not know why the voters rejected him." Read more

Friday, July 27, 2007

Parkingwachter

Iedereen die al in Japan geweest is, zal het weten: er zijn massa's nutteloze jobs in Japan. Het bekendste voorbeeld is wel de mannen in uniform die met een zwaaistok het verkeer moeten regelen op parkings, bouwwerven of tijdens wegenwerken. Het is zielig: er een hele dag staan en meestal dient het tot niet veel.

Wel, nu ben ik daarnet op een blogstukje gestoten van een jonge Vlaamse student in Matsumoto ('Blogjes van een savannebewoner in Japan') die ervaring heeft met - volgens zijn eigen woorden – 'de meest onbenullige job ter wereld':
"Een tijdje geleden werd ik uitgenodigd door een Japanse vriend om eenmalig ergens op een parkeerplaats een goed betaald jobje te doen. Ik heb me al vaker afgevraagd wat die mannen met hun vlaggetjes en lampionnetjes doen op verlaten kruispunten om een gat van drie millimeter breed in het wegdek te bewaken, en nu kreeg ik de kans om het eens zelf mee te maken…"

Lees de rest hier: Werken in Japan

Lees ook in Time Magazine: Going Nowhere Fast

Observing Japan

Voor mensen geïnteresseerd in de Japanse politiek vind ik de blog 'Observing Japan' een zeer goede bron. Het is de blog van een Amerikaan 'From a perch inside the Japanese Diet'. Elke dag pertinente observaties met heel wat inside informatie. Ziehier bijvoorbeeld wat hij vandaag schrijft over de mogelijke consequenties van de verkiezingen zondag: Into the home stretch. Zeer goed.

Aardbeving interviews

Verleden week heb ik voor het radionieuws een paar keer uitleg moeten geven over de zware aardbeving in de provincie Niigata en de moeilijkheden met de kernreactor in Kashiwazaki-Kariwa.


Maandag 16 juli in 'Voor De Dag' en het ochtendnieuws: Audiobestand (mp3 - 1792kb)

Dinsdag 17 juli: heel kort in het avondnieuws: Audiobestand (mp3 - 418kb)

Vrijdag 20 juli: in 'Voor De Dag: Audiobestand (mp3 - 1116kb)

Monday, July 16, 2007

Zware aardbeving in Niigata

Gisteren een tyfoon. Vandaag een aardbeving. In Japan worden we er vaak aan herinnerd dat de natuurkrachten het laatste woord hebben. Om 10u13 heeft een aardbeving met een magnitude van 6,8 toegeslagen nabij Niigata, 250 km ten noordwesten van Tokio. De bevingen waren voelbaar in de hoofdstad. Volgens de eerste gegevens zijn tientallen huizen ingestort, een dak van een sportcomplex heeft het begeven, wegen en bruggen zijn beschadigd volgens de eerste tv-beelden. Er is ook brand gemeld in het niet-nucleaire gedeelde van een kerncentrale. Enkele uren naar de beving zijn al 7 doden en meer dan 150 270 300 400 800 gewonden geteld.

Op het moment van de beving was ik in een kissaten (theehuis) in Fujisawa een theetje aan het drinken. Ik voelde horizontaal gezwalp en dacht eerst aan een duizelig hoofd, maar toen de lampen in de winkel lichtjes begonnen te zwaaien van links naar rechts, was het duidelijk dat het een aardbeving was. Fujisawa is ongeveer 40km ten zuiden van Tokio en dus meer dan 300km van het epicentrum. Het gebeef was dus licht. Weinig mensen in Fujisawa hebben iets gemerkt.

In oktober 2004 was de Niigata-regio al getroffen door een magnitude 6,8 aardbeving. Die beving was verantwoordelijk voor een zestigtal doden.

Wednesday, July 04, 2007

Shoganai

'Shoganai' (しょうがない) betekent zoiets als: 'er is niets aan te doen'. Het is een zeer fatalistische uitdrukking. 'C'est la vie', 'zo is het nu eenmaal'. Het is een uitdrukking die in Japan heel vaak gebruikt wordt. Bovendien is het een beetje nonchalant omdat je het bijna al schouderophalend kunt zeggen. Dat de defensieminister, Fumio Kyuma, verkozen als parlementslid in het kiesdistrict Nagasaki, dit weekend de uitdrukking gebruikt heeft om de verschrikkingen van de atoomaanvallen op Hiroshima en Nagasaki weg te wuiven, is op algemene verbijstering onthaald.

Niet alleen de overlevenden en de nabestaanden van de meer dan 300.000 atoomslachtoffers zijn woedend, maar heel Japan staat op stelten. Zaterdag beweerde de minister dat hij verkeerd begrepen was. Zondag heeft hij zich verontschuldigd. Maandag heeft premier Abe de storm proberen te luwen door zijn minister openlijk te berispen. Maar het protest bleef luider groeien. Vandaag, dinsdag, heeft Kyuma ontslag genomen. "Te laat", zegt de bevolking. Met minder dan een maand te gaan voor de senaatsverkiezingen, zit de vrees er diep in bij de regeringspartij LDP - al 50 jaar bijna ononderbroken aan de macht - dat de bevolking voor een keer zelf geen 'shoganai-fatalistische' houding gaat aannemen tegenover de door schandalen geplaagde politieke machthebbers.

Opm: toch even aan toevoegen dat de uitspraken van de defensieminister gewoon mainstream zijn in de Verenigde Staten. Fumio Kyuma heeft in feite beweerd dat de atoombommen bedoeld waren om de oorlog sneller te beëindigen en om de Russen uit Japan te houden. Immers, zelfs na de formele overgave van Japan op 15 augustus 1945 heeft Rusland nog tot begin september territorium (de Koerilen) afgepakt van Japan. Zonder de atoombommen, is het aannemelijk dat de Russen Hokkaido zouden bezet hebben. Een ijzeren gordijn in Japan, het behoorde bijna tot de mogelijkheden (een goed boek over de problematiek: Racing The Enemy. Stalin, Truman, and the Surrender of Japan van Tsuyoshi Hasegawa).

Het gebruik van de atoombommen rationaliseren is in Japan een taboe-onderwerp. Maar vooral ook de wijze waarop de minister het onder woorden heeft gebracht, heeft kwaad bloed gezegd. 'Shoganai' was in deze context schokkend voor het publiek. Dat ene woord was de druppel die de emmer deed overlopen.

(Origineel: in De Standaard expat-blog gepost)

Monday, June 18, 2007

Mascotte Minshu-kun

Dat Japan een land vol mascottes is, staat vast. Maar heeft één maand voor de senaatsverkiezingen de grootste oppositiepartij niets beter te doen dan een stupide mascotte op te voeren?


DPJ Japan Mascott - The most amazing videos are a click away

Wereldnet 18 juni 2007

Wereldnet dinsdag 18 juni 2007. Correspondenten in Servië, Benin en Japan.

Voor Japan heb ik verteld over 1) het zomeruur en 2) betaald worden om in de rij te staan.

Audiobestand: via de Wereldnet-site.

Japan Considered

I listen regularly to JapanConsidered.com, a podcast-site from Prof. Robert Angel from the University of South Carolina. Weekly programs of analysis and commentary on Japan’s domestic politics and foreign relations.

I surely recommend the program of June 1st: an interview with Dr. James Auer, Director of the Center for U.S.-Japan Studies and Cooperation at Vanderbilt University. What Dr. Auer has to say about Japan’s Collective Security Debate is extremely interesting and clarifying.

Transcript of the interview with Dr. Auer

De grootste overheidsblunder ooit

Voor de grootste administratieve blunder ooit, moet u in Japan zijn: de overheid heeft 50 miljoen pensioendossiers verloren. Op een totale bevolking van 127 miljoen, dat telt.

Het probleem dateert voornamelijk van de jaren 80 toen de administratie zich geïnformatiseerd heeft. Nummers, namen en bedragen zijn op gigantische schaal onzorgvuldig ingevoerd. De administratie weet niet meer wie, wat, wanneer betaald heeft.

Het ergste is dat het grootste slachtoffer niet de geprivilegieerde levenslang tewerkgestelde salariman is met één enkel pensioendossier, maar wel de kleine man die meestal verschillende jobs bij meerdere werkgevers heeft uitgeoefend en daardoor verschillende pensioennummers heeft. Sommigen hebben jaren betaald om uiteindelijk niets te krijgen.

Het was een goed bewaard geheim, tot nu toe. Maar door de aanhoudende druk van oppositie kon de zaak niet langer stilgehouden worden.

Een dikke maand voor de senaatsverkiezingen is het alle hens aan dek bij de regering. Operatie schadebeperking. Premier Abe heeft zijn grootse toekomstbeelden over een 'fier Japan' voorlopig terzijde geschoven en de pensioenen tot inzet van de verkiezingen moeten maken. De regering doet er alles aan om de indruk te geven dat het pensioenprobleem met vaste hand wordt aanpakt.

Ondertussen maakt de bevolking zich stevig zorgen. Speciaal opgerichte informatiestandjes worden overrompeld en het groene telefoonnummer van de pensioenadministratie is met 500.000 oproepen per dag permanent bezet.

(Origineel: in De Standaard expat-blog gepost)

Shocking Poster

Via human rights activist Arudou Debito:

"Nothing like six riot police (seven, actually–look closely) in full regalia to protect us from the alien horde":



Translation:
STOP THEM AT THE SHORES, PROTECT [OUR COUNTRY].

PLEASE COOPERATE IN STOPPING ILLEGAL ALIENS AND THEIR ILLEGAL ENTRY.

CONTACT IBARAKI PREFECTURAL POLICE HQ
029-301-0110