De christelijke gemeenschap is klein in Japan. Op een bevolking van 127 miljoen is nauwelijks 1 percent christen, waaronder 500.000 katholieken.
Het waren de Jezuïeten die in 1549 als eerste Europeanen voet op Japanse bodem hebben gezet. De verhalen van de eerste Jezuïeten in Japan zijn absoluut hilarisch: voor het eerst werden de blanke missionarissen geconfronteerd met een vreemde cultuur die hun wereldbeeld totaal overhoop gooide. Zo schreef bijvoorbeeld de Portugese jezuïet Luis Frois:
"Japan is net zoals in een spiegel kijken. Alles in dit land is omgekeerd. Bij ons is zwart de kleur van de rouw, bij de Japanners is het wit. Wij houden van klare taal, maar voor de Japanners behoort ambivalentie tot de welbespraaktheid. De laatste pagina van onze boeken, zijn in Japan de eerste pagina. Wij offeren talrijke geschenken om onze affectie te tonen, maar in Japan is de eer des te groter naarmate er minder geschenken zijn. Wij vinden een man die zich in de spiegel bekijkt verwijfd, maar in Japan is het normaal dat mannen zich voor een spiegel aankleden. In Europa leren de kinderen eerst lezen en dan schrijven, in Japan leren ze eerst schrijven en dan lezen. Bij ons is het de bezoeker die de gastheer prijst, maar in Japan is de gastheer die de bezoeker prijst..."Waarop zijn oversten hem in een brief berispten:
"Misschien is het juist dat in Japan alles omgekeerd is, maar staat de wereld in Japan ook ondersteboven?"De eerste Europeanen stelden vast dat ze met een cultuur te maken hadden die op vele vlakken geraffineerder was dan de Europese. De Japanners walgden van de stinkende en ongemanierde blanken die zelfs nog met hun handen aten. Maar anderzijds hadden de Europeanen ook heel wat te bieden: handel, nieuwe technieken, vuurwapens.... De Jezuïeten en de lokale feodale heersers in het zuiden van het land gooiden het al snel op een akkoordje: Westerse kennis in ruil om vrij het geloof te mogen verspreiden. Onder de mom van het geloof nam de politieke macht van de Jezuïeten zodanig toe dat de heersende shogun zijn macht bedreigd zag en besloot het christendom in Japan uit te roeien. Het is in die periode dat de vandaag herdachte 188 martelaren werden gemarteld, gekruisigd, levend gekookt, op de brandstapel gegooid of onthoofd.
Gruwelijk was het zeker, maar de geschiedenis van de eerste christenen in Japan is ook zeer boeiend omdat zelfs vandaag uit die confrontatie nog te leren valt voor een betere verstandhouding tussen Oost en West.
Het christelijk geloof werd pas in 1873 terug toegelaten. De meer dan twee eeuwen durende ban heeft aanleiding gegeven tot een al even boeiend fenomeen, de 'kakure kirishitan' of 'verborgen christenen' die hun geloof mondeling en in het geheim doorgaven. De katholieke kerk erkent ze niet, maar er zijn nog altijd ‘verborgen christenen’ in het zuiden van Japan. Ze zingen onbegrijpelijke teksten die uit het Latijn voortvloeien maar over de eeuwen heen totaal vervormd zijn geraakt. Ze voeren bizarre plechtigheden op, ceremonieën die de eerste missionarissen hen geleerd hebben maar geleidelijk vermengd geraakt zijn met lokale gebruiken. Ze aanbidden weggestopte christelijke symbolen zoals Mariabeeldjes vermomd als boeddha.
De vandaag gehouden christelijke plechtigheid is de grootste zaligverklaring die de Kerk ooit in Azië heeft georganiseerd. 30.000 genodigden hebben het evenement bijgewoond. De katholieke Kerk hoopt hiermee meer aandacht te vestigen op deze vaak vergeten lugubere bladzijde uit de Japanse geschiedenis.
(Gepost in De Standaard Expatblog)
No comments:
Post a Comment